Ze zingt liedjes, ze maakt kunst

Dit is Berkeley

Berkeley was een Ierse bisschop die leefde van 1685 tot 1783. Door zijn religieuze overtuiging had hij het gevoel dat filosofie en de wetenschap van zijn tijd een bedreiging betekenden voor de christelijke levensbeschouwing.

Tegelijkertijd was Berkeley de meest consequente empirist; hij vond dat de dingen in de wereld precies zijn zoals we ze waarnemen, het zijn alleen geen stoffelijke ‘dingen’.

Denk aan Locke; volgens hem kunnen we geen uitspraken doen over de secundaire eigenschappen van dingen. We kunnen niet zeggen dat een appel groen en zuur is, alleen dat wij de appel op die manier ervaren. Ook zei hij dat de primaire eigenschappen, zoals vastheid, massa en gewicht, echt deel uitmaken van de stoffelijke wereld om ons heen. De stoffelijke wereld heeft dus een fysische substantie. Locke dacht dus –net als Descartes en Spinoza- dat de fysische wereld een realiteit was.

Juist dat laatste trekt Berkeley in twijfel. Hij zegt dat het enige wat bestaat, is wat wij waarnemen*. Maar wij nemen geen materie en stof waar. Wij nemen niet waar dat de dingen concrete ‘dingen’ zijn. De veronderstelling dat wat wij waarnemen die van stoffelijke aard zijn, is volgens hem een te snel getrokken conclusie. Zo’n bewering kunnen we niet onderbouwen met onze eigen zintuiglijke waarnemingen.

Volgens Berkeley zorgt de ‘wil of geest’ ervoor dat jij denkt dat er iets is. Hij meende dat al onze ideeën een oorzaak hebben die buiten ons bewustzijn ligt en dat die oorzaak afkomstig is van een hogere, geestelijke macht. Alles ‘wordt veroorzaakt door de geest die ‘alles veroorzaakt’ en ‘waardoor alle dingen bestaan’. Het zogenaamde ‘alziend oog’. God.

*Berkeley’s beroemdste uitspraak is ‘esse est percipi’ wat in het Latijn betekend: ‘zijn is waargenomen worden’. Of zoals ik uit mijn 100-essentiële-denkers-boek citeer: Volgens de causale theorie van perceptie hebben objecten in de externe wereld een causaal effect op onze zintuigen en leiden zo tot ideeën in de geest van de waarnemer. Deze zin klinkt ernstig ingewikkeld, maar het is eigenlijk vrij simpel. Omdat het begrip ‘materie’ in je hoofd ontstaat, ‘zijn’ dingen er alleen als degene die ze waarneemt, ze waarneemt. Als iets geen idee is in iemands geest, bestaat het niet. Nog steeds niet helemaal helder? Dingen zijn er omdat jij ze ziet. Korter kan ik het niet omschrijven.

L'ennui, l'inspiration

sinterlijke Afterparty-inspiratie

even een klein kort voorverhaaltje anders snapte er zo niks van:

simon was degene die dit jaar de gelukkige was dat ik zijn naam getrokken had uit de grote zwarte hoed. Hij is een heel lieve jongen en gaat binnenkort zomaar even naar Zuid-Afrika, kennen we nog wel van het WK. En voor hem als cadeau.. ja zoek 't maar uit ik ga niet alles verklappen

Gedichtttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt

Het is een wonder, sinterklaas zat eens te denken
wat hij Simon toch zou moeten schenken
iets waarmee hij niet uit zou kunnen zwenken
en een beetje goedkoop mee kon tanken
de mooie meisjes zouden continu wenken
het bedenken van die geschenken was hard nadenken.

Op een mooie zomeravond
was Simon een echte bofkont
er lag een kleine sleutel op de begane grond
van een flat met hondenstront
hij stak ‘m in zijn mond
en nam terstond de veerpont
Hij maakte het wel erg bont
want weet je wat daar stond
die kleine blonde draaikont
met in zijn bek een vrij korte lont
deze situatie leek Simon niet al te gezond
hij sprong snel van de pont en hoorde op de achtergrond
the name is Bond, James Bond

Weer op het droge land aangekomen
stonden er achter de dikke bomen
nog driedubbel zo dikke gnomen
met armen zo dik als slagbomen
zou dit wel goed komen
stel dat Simon niet zou kunnen ontkomen
kan hij ook niet bij Sinterklaas op visite komen
De bollies liepen een beetje rond te schromen
Toen Simon een grote brede rivier zag stromen
met piraten die op hun schip de golven afromen
heeft hij hun schip genomen
en is zo uit het vreemde land hier naartoe komen stromen

Na een hele lange tijd op de zee dobberen
voelde hij zijn hersenen een beetje blokkeren
ze waren velerlei kwats aan het beweren
over baby Kuala beren adopteren
en reageren als iemand slecht was in parkeren
na het veelvuldig scanderen van “aborteren”
was Simon in zijn geheel aan het dementeren
op de oceaan, waar hij alles moest ontberen
kon hij zich niet eens op een fatsoenlijke krant abonneren

Simon liep echt te creperen
hij kreeg anorexia en probeerde te laxeren
na een paar keer ook te claxonneren
namen een paar vliegende vissen de moeite hem te traceren
maar ze kwamen niet verder dan observeren
Simon viel in de voedselketen niet te declareren
POEF BAM BOEM MWAH BOING ZEEBEREN!

Nu is Simon terug in de bewoonde wereld
en niet meer in die mentale onderwereld
zonder enige beschikking over geld
ook op het slagveld was hij even geveld
na zo’n vertoon van geweld even uitgeteld
Oh, de kerstman heeft opgebeld
het verhaal moet even versneld
die stomme pantoffelheld
sinterklaas is een beetje teleurgesteld

Om een lang verhaal kort te maken
zodat de sint weer eens op het dak kan geraken
en weer de hele nacht kan gaan nachtbraken
Simon gaat binnenkort op een verre plek zich goed vermaken
en om te zorgen dat hij niet in een van deze situaties zal geraken
of op een onbewoond eiland zal ontwaken
zijn hier voor hem een aantal zaken
maar.. allereerst zult gij een klein mannelijk gilletje slaken
omdat ik anders zal zeggen dat de cadeaus toevallig ontbraken
en het enige dat ik voor je heb is een hoeslaken
want de rest zou dan gevallen zijn van de daken
in plaats van de vrachtwagen.

En nu even serieus Simon
ik, de Goedheiligman, wilde je niet geven een cadeaubon
noch een japon, gazon, jargon, cocon, of een stuk beton
*misschien wel een lieve leuke Manon*
oh pardon
Ik weet dat jij als superspion
met een plafond van karton
alles ziet als een nuttige pion
is het nodig, dan gebruiken we aceton
 jij bent verder geweest dan de horizon
Simon was het die alle pokerwedstrijden won
gewoon met zijn handschoenen van carbon.
Is hier een presentje dat ik niet zomaar verzon
Misschien mag het niet mee in de wagon, maar dan moet je er gewoon mee vlammon en schieton

Dit is Phaedra

Phaedra voelt een grote, verboden passie voor haar stiefzoon Hippolytos. Het kwelt haar, en ze weet niet wat ze ermee aanmoet. Na lange afwezigheid van haar echtgenoot Theseus krijgt ze te horen dat hij niet meer is. De dood van haar echtgenoot doet haar de beslissing nemen haar geheime liefde voor Hippolytos te verklaren. Dit doet ze. En dat is waar de échte tragedie begint. Hippolytos is niet blij met haar ontboezeming, en ook hij weet niet goed wat hij ermee aanmoet. Hij is namelijk verliefd op Aricia, een dochter van een erfvijand van zijn vader. Als Phaedra dat ontdekt wordt ze van binnen nog meer verteerd. Het gaat niet goed met Phaedra. Maar als Theseus tegen alle verwachtingen in terugkeert barst de bom pas echt. Ook hij ontdekt Phaedra’s geheim, hij wordt woest op zijn zoon. Hij roept Posseidon aan en smeekt hem Hippolytos te doden, zijn smeekbede wordt beantwoord. Hippolytos sterft. Phaedra ziet in dat ze het allemaal niet meer aankan, de enige manier waarop ze van haar pijn kan worden verlost, is door zichzelf te doden.


Phaedra is zo'n dramaqueen zeg. Paris Hilton en de Ohohcherso-mensen zijn er niks bij.

So dark the con of man

ik ben 100 kilo afgevallen.

Wat een opluchting dames en heren, wat een heerlijke afvalrace was het toch weer. U raadt het zeker al, de proefwerkweek is afgelopen, er zijn tot nu toe geen doden gevallen en de economie is weer stabiel. Nee echt, het is zo alsof er een aantal kilo's van m'n schouders zijn afgevallen, nu denkt u: nee toch!? geen dure kilo's he? En zijn de kilo's wel van die gast van de markt die algemeen bekend is en bijna het gezicht van nederland heeft en roept: " 3 kilo 'n euro!!" Bij deze woorden heb ik geen ijsbaan, oliebollen of nostalgische kermis meer nodig. Alle geschiedenis van Nederland zit 'm gewoon in dat simpele marktkoopmansgezegde: zoveel kilo 'n euro! Het "gerucht" dat wij krenterig en gierig zijn.. In Belgie zijn dit de lokkers bijvoorbeeld: 1 halen 3 betalen! En dan reageert men net zo als wij, men rent naar de marktman en roept: JA HIER, ikkee! Als een klein kind met Sinterklaas. Kinderen met Sinterklaas eten gemiddeld ook veel meer mandarijntjes dan in de rest van het jaar. Misschien slaat die 3 kilo 'n euro dan terug op mandarijntjes en zijn die gewoon veel goedkoper in de herfst?

 In ieder geval is het zo dat de markt met zijn dampende mensen en ijskoude fruit me erg nostalgisch stemt. Vroeger was er ook al markt, riepen mensen ook al hun longen uit hun lijf terwijl de lucht die ze uitademden gelijk condenseerde en kleine ijskristallen voortbracht. Over ijskristallen gesproken, de eerste film van Barbie, dat was de notenkraker, die had ook iets met kerstmis en ijsprinsesjes te maken. Waarom in hemelsnaam dan die bloemen en appels en groene bomen?! Leeft barbie in een heel andere wereld dan wij waarin ze in de winter 't warm en zonnig hebben en in de zomer lekker met uggss... zucht... rondlopen. En dan die volgende film van barbie, even serieus, een zwaan? Is het idee nu ook in u opgekomen om al die oude tekenfilms van vruuuuger nog eenmaal te bekijken, met uw oudste knuffeltje in 't handje en op een ongemakkelijke manier in de bank (ondersteboven of binnenstebuiten of achterstevoren om u even een paar ideeën van de hand te doen) Vroeger jongens, toen hadden we in zijn geheel nog geen proefwerkweken, het enige wat wij deden was tekenen, schilderen, boetseren, met boer Máarten op het land werken ( we werden gedwongen voor de ploeg te gaan staan, damn paarden zijn sterk!) maar goed, dat interesseert u waarschijnlijk vrij weinig. Alles wat ik hier neerkalk schijnt u vrij weinig te schelen, maar dat heeft compagnon @jenzel07 al uitvoerig beschreven in het vorige bericht. Oh ik ben vandaag naar de kapper geweest en ik vond de kapster die mij kniepte echt een vervelende vrouw. Niet dat ik dat mag zeggen maar ik doe het toch. Zij worden waarschijnlijk net zo getraind als de rest van al dat vuile verkopersvolk. Ja ja, ik ben nog steeds werkloos, zou eigenlijk vandaag alle winkels in het centrum gaan bombarderen met cv's en emailadressen en zeggen dat ze maar belachelijk goed moeten gaan betalen om MIJ in dienst te krijgen. 

Hmm.. eigenlijk is de spanning tot het zien van de resultaten van afgelopen week te groot, vandaar de kwatsch met kleine k. 

Oja! Ik zou God gaan spelen voor een klein virtueel homogezinnetje dat vreemdgaat en alienbaby's krijgt. 

met vriendelijke groet

Rangapanga

De titel is laat

Dat werkende geheel dat men brein noemt heeft af en toe behoefte aan een kotsbui. Het zit namelijk zo, of je nou wil of niet, constant ben jij informatie aan het opslaan. Het houdt niet op. Al die indrukken komen jouw hoofd ongewenst binnen. Maar is dat wel erg? Ja dat is. Maar gelukkig heeft men ooit het fenomeen 'blog' uitgevonden als uitlaatklep. Deze blog is dus niet bedoeld voor jou, de lezer, nee, sorry, maar meer als opluchting voor mijn brein. Wat egoïstisch eigenlijk, maar jij kiest er uiteindelijk voor om dit te lezen. Of misschien kan je gewoon niet anders omdat je ogen deze letters opeten zonder dat jij dat eigenlijk wil. Soms kan je er gewoon niks aan doen. Zoals bij het woord SEKS. Wedden dat je de voorgaande zin hebt gelezen? Koos je daar zelf voor? Hmm.. het was niet eens mijn bedoeling om hier een zinnige boodschap in te gaan vermelden, maar het lijkt erop dat dit uitloopt op de discussie handelings- en wilsvrijheid. Yes, lekker nog meer hersenvervuiling!

Het gaat nergens over, maar het doet me goed. Mijn hoofd had even een burn-out en dat was te voelen. Ik heb namelijk een paar afschuwelijke dagen achter de rug. Samen te vatten in het woord 'proefwerkweek'. En nu niet gaan zeggen van, ja, later blablabla wordt alles nog lastiger blablabla. Later blablabla denk je van wat was 5VWO toch een mooie tijd. Dat geloof ik best, maar jij mag dan wel zo terugkijken op het verleden.. Ik heb nog geen toekomst om terug te kijken op het heden als verleden. Dus laat me m'kay. Enfin. Of je dacht dat niet, maar dan deed ik dat even voor je. Leuk trouwens, zo'n geletterde conversatie voeren met een onbekend iemand achter een ander computerbeeldscherm. Het geeft altijd wel een goed gevoel om aan je statistieken te zien dat je blog vaak bekeken wordt, maar gelijk komt dat de vraag in me op wie van die gluurders ook écht leest en begrijpt, nee laat begrijpt maar weg, wat mijn hersens hebben uitgekotst.

Het was ook niet echt mijn bedoeling om nu te gaan bloggen ofzo, er zat geen concept in m'n hoofd, maar je hebt van die momenten dat als eenmaal bezig bent, je niet meer kan stoppen.

Dus. De proefwerkweek. Ja. Weet je, buiten het feit dat er zo wordt gehamerd op je toekomst dit, je toekomst dat, is het best een fijne week. Als de vakken waarvoor je moet leren je ook echt interesseren dan.. (wat bij economie niet het geval is, laten we dat vak boycotten). Ik heb er momenteel nog 2 te gaan, en ik heb het gevoel dat dat wel goedkomt. Ben echt trots op mijn inzet deze week. Ik doe écht m'n best. Daarom komt het altijd extra hard aan als je je pen neerlegt, je blaadje aan de docent geeft en vervolgens bijna hardop denkt 'damn, dat was kut'. Niet bepaald motiverend.

Oh, wat Laut laatst zei, docenten zouden moeten stoppen met denken dat hun vak het enige vak is wat wij volgen en dat wij buiten school geen leven hebben. Ze zouden moeten stoppen met ons asociaal veel onzinnig werk op te geven en ze zouden moeten stoppen met hun vak oninteressant maken. Dat is zonde. Ernstig zonde. Ze zouden ook moeten stoppen met van die belachelijke proefwerken te maken en geven, waarvan we onzeker worden, met van die belachelijke en onnodige vragen. Het zijn momentopnames en ze geven niet weer wat wij werkelijk weten. Dus. Beste middelbare school, geef me mijn diploma en laat me gaan.

Zucht.

Tot zover deze klaag/brainpuke/nog meer klaag/tikje filosofische/geheel geimproviseerde blog.
En ik wil naar Loos.
Doei

op dezelfde dag als deze, in een andere dimensie.

De zon schijnt op volle kracht, recht in onze ramen en verlicht daarmee onze kamer. De afrikaantjes op de tafel lijken gezichten te krijgen en vriendelijk naar me te glimlachen. Lachen ze wel naar mij? Niet dat ik dadelijk denk dat ze naar mij lachen en dan dat ik zwaai en dat ze denken van wat doet zij nou? Misschien lachen ze naar mijn schaduw.. de schaduw ergens op het plafond lacht niet. Hij zal het niet doorhebben, de hard to get speler. De tafel staat stil terwijl ik er een rondje om loop. Ik zal het lef hebben mijn schaduw in z'n gezicht te slaan en te zeggen dat de bloemen hem wel leuk vinden. Ik klim naar boven, probeer het plafond te slaan, hopend dat hij naar beneden valt en aan mijn voeten ligt. Eindelijk. Heb hem veel te lang zijn eigen gang laten gaan. Drie minuten het plafond slaan en 2 gebroken vingers verder geef ik het op. Hij zal altijd sneller zijn dan ik. Hij loopt stilletjes naar de zon overgoten ramen, en verdwijnt in het niets. Het moet magie zijn. De schaduwen van de bloemen rollen eveneens naar het licht. Weg. De bloemen lachen niet meer, zij missen hun echtgenoten, mijn schaduw was slechts een massa flirt. In een plotselinge windvlaag lijken zelfs de kleuren te vervagen. Een spierzwarte massa omklemt de bloemen, het licht en mij. Aan de hemel verschijnen enkele witte sterren. Ik sta op en voel het zand tussen m'n tenen. Tot mijn schrik zijn m'n voeten gehuld in mijn eigen schaduw. Ik kijk even om me heen, herinner waar ik ben en loop naar wat ik denk de goede richting is. Aan de horizon een klein driehoekje. De zon scheen wederom in mijn gezicht, de ramen ontbraken. Een zacht afrikaans liedje speelt. woejikaamookaie. Net als in de kamer met de witte muren en de schaduwen die zich daar ophielden waait hier een briesje, soms van 't werk overgenomen door een waarachtige windstorm. Overal zit zand. Het schuurt over m'n benen en ik ben blij dat de schaduwen aan mijn voeten zo ondoordringbaar zijn en er geen zand tussen mijn tenen kan komen. Dat zou erg vervelend zijn. De afgespeelde nummers volgen elkaar nu snel op, alsof ik ergens bij in de buurt kom hoewel de driehoek nog net zo ver ligt als die uren geleden lag. Waar is Thibault. Waar zijn de wangen? Waar is het kleine café in parijs waar ik elke dag heen zou kunnen gaan als ik dat gewild had. Wacht, dat deed ik elke dag weder. Misschien zijn ze hier niet omdat ze zich iriteerden aan mij, nee dat kan niet. Alhoewel.. Ik schijn nog steeds ergens in de ogen van de wangen rond te lopen, het besef dat er niets verandert is maakt zich ineens van mij meester. Auw, stomme piramide. Hé, die stond hier net nog niet. Ik kijk langs de compleet indigoblauwe piramide omhoog. Klim erop, zegt het kleine stemmetje in m'n voorhoofd. De gladde randen van de stenen maken het moeilijk, maar met het doorzettingsvermogen van een kleine rat hou ik me vast aan het minste of geringste richeltje dat zich onder mijn vingers bevindt. Centimeter na meter. Als ik naar beneden kijk zie ik geen grond. Een stralend blauwe kleur is ineens overal. Als ik eindelijk de top bereikt heb staat daar een kameel zonder mond of neus. Alleen de wangen en de ogen. Een klein dejavuutje speelt als een alternatieve kunst film in een klein bioscoopje. Het valt me op dat deze wangen erg glad zijn, niet zoals je van een kameel zou verwachten met een baard, sik en vacht van hier tot ver achter de horizon. Ik durf niet in z'n ogen te kijken. Deze wereld is al vreemd genoeg. Dan pakken twee mensenarmen mij vast, tillen me omhoog en gooien me hard van de piramide af. Vanuit de verte roept iemand dat die kameel heilig was en er niet naar gekeken mocht worden. Dat maakt het des te leuker. Ik ren naar boven, zo snel als mijn voeten me dragen en kijk de hem in z'n volle glorie aan. Zonder het te beseffen sta ik al lang, erg lang in de ogen van de wangen te kijken. Vreemd misschien. Niets weerhield mij ervan nog langer in die ogen te kijken. Maar ik was er uit. Eindelijk was ik er uit, ik hoefde niet langer in de kroeg van Thibault op de bar te hangen, als een toonbeeld van menselijke uitputting, nee. Een nieuwe opening. Vous voudrais un tas de koffie?
Oui. Add a little bit d'amour, por favor.

The Folding Mountains of That Golden Captain

We make love at the side of the road.
You talk and you BLAST like you're trying to shock me. To which to the witches do you belong?
Living is a problem, I want you to know. Let's love death away... Hit me hard! Liberate the illiterate! You KNOW you can't trust anyone.

It's not getting easier, I pronounce it highly strong, cause everything dies aluminium.
Our future is born when we collide.
BOOOOM, write it down slowly.

I love that golden rule, all the way to the horizon. If i needed to.
This is no miraculous life. 'Silver Children', she roared. Praying for get fucked.

You are my mountain in her own creepy world, there's a girl. Ruin! Dance if you want to, you can save them all! I'm a fire and I'll burn, let's go. All these great answers. Still the one with the eyepatch.

We want to effect the change, we come together. I wrote a note to the jungle, I talkt to God as much as I ruin. I talk to teeth, would break the mountain dead. Satan cause, still I feel them passing me by.

If we don't, I want to hear both sides. If you wanna dance. Somebody help me. We are human, strong. Sing one last death medley.

I'm a fire

op een dag als deze

dit is wel een leuk spelletje mocht je je op een saaie zondagmiddag vervelen en iemand hun telefoon op neemt :)

stel je eens voor waar je het liefst zou zijn op een dag als deze, schrijf er een verhaaltje over, beschrijf het weer en de omgeving, beschrijf hoe je je voelt en wat je aan het doen bent.

Op een dag als deze dus.

Het regent pijpenstelen. Aan een tafeltje bij het raam in een caféetje aan de rue d'artagnon in het centrum van parijs begin ik mijn verhaal. Ik ben een gebroken persoon. Men kan mij tegenkomen met mijn hoofd op de bar van ditzelfde café, depressief op een manier die in principe iedereen zou kunnen overkomen. Mijn rijst is overgekookt. De quasi moderne klok die geheel uit het interieur zou moeten vallen tikt niet. Hij staat stil. Ik heb het flauwe, on-originele idee dat die klok mijn leven zou moeten voorstellen. Ik denk na. Wacht eens even, je moet niet al je zinnen met ik beginnen. Dat is asociaal en egocentrisch. Thibault, de barhouder die mij ondertussen waarschijnlijk het liefste buiten zou willen gooien blijft met lede ogen zijn glazen poetsen. De humor is weggevallen. Vroeger, zo'n 2 weken geleden waren Thibault en ik beste vrienden, ik woonde praktisch bij hem in. Wacht, dan is er geen verschil. Is er dan niets verandert in de tijd dat ik naar de andere kant van de stad ben geweest? Thibault weet het ook niet. Hij zegt althans niks, wat bij hem meestal erop duidt dat hij iets niet wil zeggen of niet wil toegeven dat hij het niet weet. Allée! Ik voel iets nats op mijn gezicht. Het zit ook in mijn haar. Thibault heeft mij opgepakt en onder de tap gelegd, le bière francais stroomt over m'n gezicht. Hij drukt een kus op m'n schouder en gooit me onder de bar. Ik ben stil. De deurbel klingelt en een hond hijgt van de kou. Hij stinkt. Het zal buiten wel regenen, anders zijn we altijd alleen. Schoenen kraken op de houten voer. Est er een peu de voer de chien? Een ondoorgrondelijke stem klinkt tussen de vele stripalbums die her en der verspreid liggen en staan en hangen. Thibault schopt me. Ik sta op om het pak hondenvoer te pakken. Het eerste dat me opvalt als ik met m'n kop boven de bar verschijn zijn de prachtige wangen die bij die stem horen. Verder durf ik niet. Snel draai ik me om en pak het voer du chien, een bakje en wat water. Hij is er nog steeds. Ook thibault en ik en de hele bar zijn er nog steeds dus wat verbeeld ik me, dat hij ineens weg zou zijn. Fils du chien! Ik geef het water en 't voer aan de hond terwijl ik me afvraag wie hij is en wat hij hier doet. Hondervoer sukkel. Oja. Als ik weer opsta ligt er een briefje op de bar en zijn de wangen verdwenen. Breng de hond naar dit adres hieronder en neem een laptop mee. Thibault heeft niet gezien waar hij heenging. Ik twijfel. Als de hond is uitgegeten en een nette boer heeft gelaten neem ik hem mee naar de plattegrond juist buiten 't café. Het adres is in de buurt. Ik besluit te lopen. De hond trekt me al mee naar de volgende hoek van de straat. Wat een standaardgebeurtenis had moeten zijn werd het niet. Er stond niemand om de hoek om tegen me aan te lopen. Uit pure frustratie ging ik daarom rennen. de hond rent ook. Ik loop recht naar het huis alsof ik dat al jaren deed. Uit de brievenbus hangt een touwtje. Ik trek eraan en de deur gaat open. Vanaf hier krijg ik een horror gevoel, alsof er zo een aardappel achter de deur gaat staan en met een aardappelmesje mij neersteekt in mijn achilles hiel. De aardappel eet mij op. Maar niets van dit gebeurt. Ik loop binnen in een beige hal. Of eerder gebroken wit. Overal hangen biesjes. De wangen lopen mij tegemoet. Ik heb de moed hen in de ogen te kijken en moet mezelf aan de rand vastgrijpen of ik verdrink erin. De meermensen trokken mij aan m'n benen naar beneden. Maar ik spring uit het meer in zijn ogen. als ik om me heen kijk zie ik niet de verwachte aderdelta maar een droge woestijn. Het zand waait in mijn ogen. Als ik het eruit wrijf zie ik de allesomvattende schoonheid van het niets om me heen. Nooit geweten dat een gezicht er van de binnenkant zo uitziet. Ik schraal een beetje rond. De wereld om me heen smelt en draait rond en beweegt op een onvoorspelbare manier. Nu eens is het zand hard en dan weer zacht. Drijfzand, woestijnzand, modder, bruin zand, wit zand. Geen biodiversiteit maar zolang ik in zijn ogen ben is het geen probleem. Wat word dit een klef verhaal zeg. Kzal er maar eens mee stoppen. Bedenkt zelf maar hoe het verder zou kunnen gaan( ze zou een stel oliesjeiks kunnen tegenkomen in de woestijn bijvoorbeeld ;)

ik hoop jullie weer een leuk idee/verhaal van de hand gedaan te hebben. De groeten

Op een doornormale woensdagochtend hadden de twee overigens buitengewoon getalenteerde en leuke personen R en J een kleine bui der meligheid en van het type droge humor.
Er kwamen grappen als:
Een hond en een giraffe gaan zwemmen, de giraffe loopt het eerst 't water in en roept naar de hond:"Kom er maar in hoor! het is in zijn geheel niet diep, ik kan staan :]. "
en..
Waarom kijken Indianen altijd zo (u kent 'm vast wel) ómdat ze zo niets kunnen zien!! Hahahahaha

op een gegeven ogenblik had de uiterst geniale leraar het over een prijsstijging. Wat een lachsalvo ontlokte aan bovengenoemde J. HAHAHAHA PREISTIJGING! R keek bevreemd op. ö
HAHAHAHAHA beiden lagen op de grond ende onder de tafel van het lachen. Tussen het wegpinken van twee lachtraantjes door merkte R het volgende op:
HAHAHAHAHAHAHA POLITIKAAS.
wederom een luid geschater van onze vrienden J en R.

en toen kwam er een olifant en die blies het verhaaltje uit.









HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA....

Le facteur

Filosofie dans et après la Renaissance., starring Spinoza et Descartes,

De Renaissance was het keerpunt in de meeste westerse landen die de wetenschappelijke revolutie mogelijk maakte. De alledaagse ervaringen komen los te liggen door het ontstaan van de natuurwetenschappen. Ze staan ter discussie. Boer: Hé, maar de zon draait toch gewoon, dat ZIE ik toch?! Nee dom boertje, ga maar terug naar je akker. De zon draait niet om de wereld, dat was in het geocentrische wereldbeeld. Dat is zó van januari. Nu komt het heliocentrische wereldbeeld in, kunnen de kapiteinen beter mee varen over de oostzee en het geeft mooie rondjes in het heelal. Rondjes waren toch perfect? God zou toch perfect moeten zijn als hij dat geschapen had? Zo bleef God ook nog in het verhaal, maar ook kwam de wiskunde op als nieuwe methode. Meten en wiskunde gebruiken, de meeste filosofen van nu walgen ervan en houden niet van mathes maar toen wel. Copernicus en Galilei waren van die types. Toen Galilei een keer te veel gedronken had riep hij "Methesis Universalis" naar een kat op het dak. Maar het was wel waar. De wiskunde beschrijft de werkelijkheid beter dan waarnemingen. Galilei had maar een oorzaak nodig en Aristoteles wel vier! In een crisistijd kies je dan voor.. besparen natuurlijk. Aristoteles zijn leer had ook nog een sjieke teleologische naam. (telew betekend bekijken en logos natuurlijk woord/verhaal) het verhaal van 't bekijken. En dat was juist zo úit, pff zintuigelijke waarnemingen, take that!

René Descartes was een fransman, hij twijfelde graag. Maar hij deed het met opzet, om achter de ware waarheid te komen. Dus niet zoals de .. maar als zichzelf. Hij was ook een wiskundige, hip! en geloofde in de uiteindelijk goede God. Dat was één van zijn drie substanties die los van elkaar stonden en elkaar niet beïnvloedden. God, Uitgebreidheid (die je kon meten) en het denken (de ziel) samen vormden uitgebreidheid en denken de mens. Maar het denken kon natuurlijk ook losstaan van een lichaam. Alles kon LOS van elkaar voortbestaan. God had ook niks nodig om geschapen te maken. Hij verveelde zich niet. Geloofde in eeuwige ziel.

Hoe meer meetbaar word gemaakt, hoe meer deel word van de uitgebreidheid.. op een gegeven moment kan alles (zelfs het denken) meetbaar worden: MATERIALISME! wat is nog het verschil tussen mens en robot?!

Spinoza was geboren in a'dam en gestorven in voorburg. 1 substantie, God/natuur. Overeenkomst met Stoa: deterministisch(noodzakelijk gevolg na oorzaak) God heeft veel attributen, wij kennen er maar 2 (sukkels, domme boertjes) denken-wiskunde-heldere ideeën en uitgebreidheid-lichaam-gevoel-verwarde ideeën
uitgebreidheid en heldere ideeën worden verliefd en krijgen kindertjes en dat word een natuurwet.
1 determinisme
2 Géén Wilsvrijheid, alles is voorbestemd door dat determinisme
3. handelingsvrijheid bestaat dan wel weer, want hoe meer je weet over de noodzakelijkheid van de dingen (deterministische kijk op de wereld) hoe meer je kúnt.

Biffy ''13 - 14 oktober'' Clyro

ik wil maar zeggen dat de foto's voor zich spreken!

George Berkeley - De Discussie

‘’Goh, hoe krijg je het voor elkaar om te on-bewijzen dat materie bestaat?’’ Hiermee opende ik onze discussie, straight to the point. Maar misschien ligt het aan onze generatie, iedereen is het er namelijk mee eens: Wat je ziet, is er ook. De vooronderstelling dat je niet zeker mag zijn van het bestaan van materie, is volgens ons zweverig en ouderwets. Robin plaatste de volgende opmerking: ‘’Je neemt materie toch waar? Dat kan gewoon niet anders.’’ Daar liepen we al vast. Van het idee materie zien we, dus materie is er konden we niet afraken. ‘’Denk, jongens, denk!’’  Heeft het met de manier van waarnemen te maken? Volgens Jeske kan je verschillende materies waarnemen op verschillende manieren. Anneriche kwam met het voorbeeld ‘kloppen op de tafel’. Wat horen we? Hout. De materie van de tafel. Is dat wel zo? ‘’We horen namelijk een geluid hè jongens… Hout is toch niet iets wat je hoort?’’ Hmm.. daar zit wat in. De luchttrillingen zijn de primaire indrukken. Denkend aan het voorbeeld wat we eerder deze les hebben gehoord, de twee scooters op het donkere landweggetje, filosoferen we nog even verder over het begrip ‘waarneming’. Je ziet twee lichten. Je hoort gebrom. Je denkt dat er een auto aankomt. Maar wat doet jou deze conclusie trekken? Tja, naïviteit denken we. Gewoonte. Stukje bij beetje komen we dichterbij de oplossing. Zullen we Berkeley begrijpen voordat de bel gaat? Daar gaan we voor! We hebben hulp nodig. ‘’Meneer!’’ De docent geeft ons een hint: “Materie is het abstractste wat er is.’’ Dat was nieuw voor ons. Materie is toch hartstikke concreet? Meten, wegen, voelen, dat doe je juist met materie! Of niet soms? De docent stelt ons de vraag: ‘’Wát is materie?’’ Allen: ‘’Materie is waaruit alles om ons heen bestaat.’’ Het was blijkbaar geen bevredigend antwoord, want opnieuw stelde hij ons de vraag, maar dan harder: ‘’Nee, maar wát is materie?’’ Het bleef stil. Hij wees naar zijn hoofd. ‘’Het zit in je hoofd.’’ We keken elkaar even aan, alsof ons net was verteld dat hij een koe heeft zien vliegen. Langzaam maar zeker begonnen er losse opmerkingen te vallen. ‘’Het woord ‘materie’ is door ons gemaakt.’’ Onze waarneming wil dus niks zeggen over materie. ‘’Materie is een gedachte. Materie zit in jezelf.’’ 

nieuwe movie.

Guys, check it out andurs weet ik waar je bed slaapt.

hij is erg leuk geworden, maar feit is nu wel dat we echt een statief moeten kopen, en meer nieuwe ideeën bedenken (voor iedereen die genoticed heeft dat het blikje ook vermoord werd in "sound of settling" en dat ik ook al dood moest in "a-punk 1.0"

voor de rest, erg geniaal. Zet er vooral reacties bij en laat weten wat je denkt dat we nog moeten verbeteren :] 

de xoxo'tjes aan iedereen. 

+o( 

of hoe gaat die kots emoticon?

Nu, help allemaal mee met het geweld! Helemaal gratis, behalve de honger en de pijn.

Juist, natuurlijk was er toen al reclame.
Wacht wanneer?
In de eerste wereldoorlog slimmerik. Daar gaat 't al bijna 100 jaar over.

Ter verduidelijking een paar van zulke reclame posters die gebruikt werden om mensen in de oorlog een idee aan te praten. Zoals deze poster hier rechts. Een oude en een jonge vrouw staan naast elkaar boven een tafel vol groenten en potjes. De oude vrouw laat een ingeblikt potje groenten zien. De oude vrouw heeft waarschijnlijk nog een eerdere oorlog meegemaakt en weet wat er te gebeuren staat met het nodige voedsel. Zoals de oude vrouw de jonge dat uitlegt, zo legt deze poster 't uit aan de mensen die nog nooit zoiets hebben meegemaakt. Een soort Postbus 44 campagne, Bob en daarmee kun je thuiskomen. 

Nog een mooie poster is de aloude klassieker:

Een streng ogende échte Amerikaan wijst je aan en zegt (vrij intimiderend) ik wil JOU voor het amerikaanse leger. Ik moet zeggen dat ik alleen door 't feit dat hij zo'n prachtige strik in z'n baard heeft al bij het leger wil. En ik ben nog een rustig persoon dat niet in een oorlogssituatie zit. Stel je eens voor van wel en dat er dan zo'n man naar je wijst en je een veilige haven biedt. Goed idee?
Best wel. Nou, dit kun je dus ook reclame noemen.

Ook waren er natuurlijk reclames nodig om de burgers er op de hoogte van te brengen dat er spullen nodig waren die de brave soldaten aan konden naar hun slagveld. Een echte modeshow werd er niet van gemaakt, (toen nog niet, als je nu af en toe die uniformen ziet en het gemekker eromheen, zijn er zelfs reclames voor legeruniformen. Wat leven we in een prachtige eeuw.) In ieder geval werd er met behulp van deze posters een heel groot aantal schoenen, laarzen, veters en handschoenen van rubber opgehaald. Ik denk dat deze poster gericht was aan de middenklasse, de mensen die niet direct deel uit maakten van het leger maar toch graag hun steentje wilden bijdragen aan de trend: Oorlog.

La Bataille de Verdun

De slag om Verdun was een van de meest bloedige veldslagen van de WO1. Duitse generaals besloten om al hun aanvalskracht op één punt te concentreren om daar de Fransen grote verliezen toe te brengen. Frankrijk werd zo gedwongen al zijn mankracht naar Verdun te sturen. Zo zouden de Duitsers het Franse leger moeten uitputten.

Het plan leidde niet tot succes.  Na 10 maanden gaven de Duitsers het op.

De Slag bij Verdun leidde tot niets. Niets dan pijn, verdriet, leed en 262.000 doden.

(Knekelhuis & Fort Douaumont)

Mon The Biff

Ik wilde eigenlijk geen blog beginnen over Biffy Clyro, omdat ik bang ben dat ik achteraf vind dat ik de band niet goed genoeg beschreven heb. Maar toch ga ik het doen, alleen om jullie te vertellen waarom.

Biffy Clyro is een Schotse rockband die vooral alternatieve en experimentele rock speelt. Het geluid van de band wordt gekenmerkt door een zware maar melodische mix van gitaar, bas en drums waarbij alle drie bandleden bijdragen aan de zang.

De band werd opgericht in 1995 door de toen vijftienjarige Simon Neil als Screwfish. Hij vroeg drummer Ben Johnston erbij te komen, evenals een bassist waarvan alleen diens voornaam Barry bekend is. Barry werd al gauw vervangen door Bens tweelingbroer James Johnston.

Het eerste nummer dat ik van deze band hoorde was Many Of Horror. Klinkt wellicht ook bij jou bekend in de oren. Ik was niet meteen verkocht, sterker nog, ik vond het best saai. Al met al kwam hij wel op mijn iPod terecht en naarmate hij vaker voorbij kwam met het shuffelen, begon ik hem ook meer te waarderen. En ik dacht; ey, laat ik eens wat meer van die band downloaden.

When we collide we come together,

If we don't, we'll always be apart.

I'll take a bruise i know you're worth it.

When you hit me, hit me hard.

Het verbaasde mij dat hun muziek zo veelzijdig was. Ieder nummer zou je in een ander genre kunnen plaatsen, en in dit geval is dat positief. Al snel maakte ik kennis met het opbeurende nummer 'the Captain' (waarvan de diepliggende gedachte mij nog steeds onbekend is). 'Machines', ook een mooie, een akoestisch liefdesliedje om bijna bij weg te zwijmelen. Net toen ik een vredelievend beeld van de band begon te vormen, kreeg ik 'That Golden Rule' te horen. Nogal een heftig liedje, maar na vele malen luisteren alleen maar gaaf.

We made love at the side of the road

Reflex, you better know this flows fast

This river is particularly sinister

Close your eyes and take my hand

Ja, dit is het voorbeeld van muzikale kunstenaars. Deze muziek raakt mij. Het komt over, dat wat ze ons willen vertellen. Gezongen poëzie op muziek. En wat zijn ze leuk. Op Pinkpop heb ik ze live gezien, en ik heb nog nooit zo genoten. Mijn compagnon en ik waren een van de weinigen die zowat alles konden meezingen, en trots dat we waren! Met pijn in ons hart verlieten we voor een klein moment het Green Day optreden op Pinkpop om naar de signeersessie van Biff te gaan. We zagen ze. Van dichtbij. Het was een korte ontmoeting, maar zeker een die ik nooit vergeet. Simon, Ben, James, met trots noem ik jullie mijn helden. Eindelijk zag ik van dichtbij de mensen die 'Mountains' hebben gemaakt.

Took a bite out of a mountain range,

Thought my teeth would break the mountain did.

Lets go, I want to go all the way to the horizon.

Heb je dat trouwens ook wel eens gehad? Dat je voor het eerst een liedje hoord waar je meteen kippenvel bij krijgt. Dat had ik bij 'God and Satan'. Een Biff-nummer dat gaat over religie. Blind volgen of zelf nadenken? Dat is een etische kwestie waar ik me ook veel mee bezig houd. En zij vertalen het antwoord in muziek:

I talk to god as much

As I talk to satan

'Cause I wanna hear both sides

Does that make me cynical,

There are no miracles and

This is no miraculous life

I savour hate as much as I crave love

Because I'm just a twisted guy

Is this the pinnacle, Is this the pinnacle

The pinnacle of being alive?

Now I see the light

Big Imagination For Feeling Young, Cos Life Yearns Real Optimism. Daar staat Biffy Clyro voor. Zeggen ze. Er zijn verschillende explanaties voor hun bandnaam, maar het blijft één groot mysterie. Misschien moet dat ook maar zo blijven, dat maakt ze zo interessant.

De band bestaat al 15 jaar, het is een soort liefde van me. Ik luister hun muziek dag in dag uit. Voor elke gemoedstoestand is er wel een liedje om naar te luisteren.

En wat zou ik ze graag nog een keer willen zien.

Een zoektocht naar geluk

Noem het kunst, een spelletje, een speurtocht of een manier om de eeuwige hebzucht van de mensheid te bewijzen. Als ergens een prijs aan verbonden is, worden mensen verblind door het felle terugkaatsende zonlicht van bijvoorbeeld een diamant. Ik heb het natuurlijk over het kunstwerk van Ahmet Ogut (met tekentjes op de lettertjes). 

Het zit zo: in het van Abbemuseum is een patio, waar kunstenaars tijdelijk een kunstwerk kunnen exposeren. Meneer Ahmet had toevallig 12 ton steenkool over (bbq-en kwam er deze zomer namelijk toch niet van). Hij liep door het museum en verstopte ergens, heel erg ergens, een diamant t.w.v. ernstig veel euro's. In een gat in de muur. Vervolgens wilde hij de toeschouwer bij zijn concept betrekken. Hij trok ze een overall aan, gaf ze een schep en zei: Begin maar met graven (maar dan in een ander taal ofzo). En ja hoor, de toeschouwer focust zich op de hoofdprijs; Ahmet's Black Diamond. 

Hoe tergend het ook klinkt, er zijn mensen die zich aan de zoektocht wagen. Er ìs een beschrijving die beschrijft (ja echt) hoe je vanaf het rode kruis (op de vloer in het museum) bij de diamant komt. Onderweg kaap je nog een verrekijker (die je overigens niet echt nodig hebt) en dan vind je als het goed is de diamant. 'JEJ' denk je dan. Maar dan.. De enige manier om aan de diamant te mogen houden is het originele stukje muur (van 1 bij 1 bij 1 cm ongeveer) terug te plaatsen in het diamantengat. Lukt je dit, dan ben je vele euro's rijker. Begint het al te dagen? Het stukje muur ligt bedolven onder 12 ton steenkool.

Goh, verassend. Ik heb ook gegraven ja. Meneer de aardige suppost leidde ons naar een omkleedhok, waar we een prachtige gele overall aan kregen (die nog rook naar het wanhopige zweet van de voorganger). Hop, kaplaarzen aan, handschoenen aan. De deur gaat open en blij als kinderen (wat we overigens niet zijn nee) springen we in de kolen alsof het een verwarmd binnenzwembad is. We pakten de schep, we begonnen met graven. Anderhalf uur hadden we, 90 minuten. Bezoekers liepen langs, konden ons uiteraard zien en vroegen zich af waar wij in godsnaam mee bezig waren. Sommigen dachten dat we 'erbij hoorden', anderen raakten met elkaar in een diep filosofisch gesprek over de achterliggende gedachte van dit kunstwerk (ja, dat weet ik), anderen lachten en de rest maakte foto's van ons (waar ze overigen helemaaaaaaal geen toestemming voor hebben gevraagd!! stond ook niet in het contract, maar goed) (oh, er was geen contract). Oh, heb ik al verteld dat het regende? Dus van zweet hadden we geen last.

Of we iets gevonden hadden? Nee. Maar de motivatie was er wel. (en een leuk verhaal om te vertellen)

Oh, en Ahmet Ogut is een ware held! Ode!

Een zondag

Test,test. Zoals velen van jullie vast wel eens hebben meegemaakt is het slapen na het drinken van een onbepaald aantal koppen koffie niet erg bevordelijk voor je nachtrust en humeur. Gelukkig dat ik zon blij karakter heb want anders... You dont want to know.
Nu is het zo dat mijn compagnon jenzel mij heef toevertrouwd dat je gen berichten kunt posten vanaf en iPod. Hopelijk ga ik nu het tegendeel bewijzen door dat wel te doen, rond ik heb geen id hoe laat het onderhand is.. Anyway, binnekort, morgen ofzo zal er hier een berichtje over het zoeken naar de diamant komen te staan. Compleet met foto's en geheel verhaal. Nou, slaap z. Ik gahetookweer proberen en los ballos

Oud=Beter?

de standaard 5 W's
Was het vroeger altijd beter?
Was er vroeger geen geweld?
Was er vroeger geen haat en nijd?
Waren er vroeger geen prostituees?

hoofdvraag
Had vroeger het leven zin?

Laten we eerst de deelvragen gaan beantwoorden.
Was het vroeger altijd beter? Nee! Vroeger was het niet altijd beter, je had geen gezondheidszorg, geen pensioen en geen internet waarop wij deze nuttige informatie voor onze medefilosofen kunnen plaatsen. Maar laten we ook eerlijk zijn, vroeger maakte het niet uit of je doodging, alles draaide om het feit dát je doodging en hopelijk in de hemel kwam dus een goede gezondheidszorg was niet nodig. Mócht je het geluk/ongeluk hebben érg lang te leven woonde je (zolang je niet compleet gestoord was) bij je nageslacht in huis. Dus een pensioen was ook overbodig. En uiteindelijk, met de komst van het internet zijn sommige dingen gemakkelijker geworden zoals het uiten van je gevoelens tegen compleeet vreemde mensen die het eigenlijk ook niet interesseert en alleen maar willen dat je je shirt enz uitdoet voor een webcamera. Wat dat betreft was het vroeger misschieen inderdaad beter. Oh nóg een puntje, VROEGER LAGEN ER NOG GEEN PEPERNOTEN IN DE WINKEL, IN SEPTEMBER FOR CRYING OUT LOUD!
hoe walgelijk en tegelijk súper de tijd voorbij lopend kun je zijn door zulke dingen te doen.

deelvraag 2: Was er vroeger geen geweld?
Nee, vroeger was er wel geweld! (letten jullie op de prachtige wiskundige constructie die ik gebruikte door geen+nee = ja!) Alleen was vroeger het geweld geweldiger en gewelddadiger. Nu is geweld en oorlog meer iets voor een stelletje vuile, smiechterige asociale, 40 year old maagden die achter een laptopje bommetjes op elkaar afvuren.

deelvraag 3: Was er vroeger geen haat en nijd?
Vroeger was er natuurlijk haat en nijd, alleen ging het toen om dingen als: Oh Tepelstreeltje, je hebt mijn piercing gestolen, ik zal het vergelden and thou shall pay! Niet om olie/1000bommen en granaten/het octrooi op kuifje etc. Nein toen ging alles om liefde enz. Wat in principe veel charmanter klinkt, vroeger was liefde nog echte liefde, scheidde men niet zomaar en de vrouw was nog ondergeschikt. Klinkt SUPER!
Haha de vrouw aan de ketting aan de keuken.

Deelvraag 4: Waren er vroeger geen prostituees?
Zoals een wijze man ooit tegen me heeft gezegd, is prostitutie het oudste beroep van de wereld, misschien ook wel omdat er meestal de oudste beweging van de mens in gedaan word( woorden van diezelfde wijze oude man zijn onder andere: Jullie hebben kapstokken in je hoofd, de geschiedenis is een hoer, je mag haar gebruiken wanneer je maar wil) Zulke woorden maken indruk. Door zulke dingen ga je leren wat het is een mens te zijn. Door zoiets.. vraag ik me af welke gestoorde gek ooit de geschiedenis van achter wil nemen.

Antwoord op de hoofdvraag: Had het leven vroeger zin?
om even alle mogelijke zelfmoordaanslagen te voorkomen, já het leven had vroeger wel zin, mooi voor jullie heeft het dat nu ook nog. Want stel dat je eens niet leefde, je je niet kon bewegen en niet kon praten. Wat was je dan geweest? Kunt natuurlijk altijd een gevat en interessant antwoord in de reacties plaatsen, altijd leuk en gewenst.

 Adiosamigos

Toutes les réponses sur l'art (nog niet lezen; blogwerkzaamheden)

Ten eerste omdat ik behalve een beginnend kunstenaar, ook een groot kunstliefhebber ben, vond ik het wel de moeite waard om een poging te doen tot het beantwoorden van deze vragen. En ten tweede, mijn film is nog niet begonnen en mijn moeder zit zeer geconcentreerd en meelevend gtst te kijken. (wat ik zelf overigens nooit heb gedaan)

Om even tot zake te komen; dit zijn een paar van de belangrijkste vragen betreffende kunst. Wat zeg ik? Dé belangrijkste vragen. Dag en nacht kan ik hierover filosoferen. Nooit ben ik het met mezelf eens. Mijn eigen argumenten ontkrachten is misschien wel het makkelijkste. Maar toch waag ik een gokje.

1. Qui décide l'art? --> De kunstenaar máákt kunst, de toeschouwer beslist of hij het als 'prikkelend' of 'mooi' beschouwd. Als een kunstig product van de kunstenaar een achterliggende gedachte heeft meegekregen (om met de wereld te delen) is het kunst. De volgende vraag is dan natuurlijk weer of het iets met je doet, maar dat terzijde. Nikszeggende krabbeltjes die uit verveling zijn ontstaan, daar valt over te twisten (boodschaploos, misschien mooi)
2. Pourquoi l'art? --> Pourquoi niet? Het is een fijne uitlaatklep voor de desbetreffende kunstenaar. Kunst kunnen maken is een 'eigenschap' die de mens onderscheidt van het dier. Kunst voegt iets toe aan de maatschappij; een zekere vorm van cultuur. Zou een mens gelukkig zijn zonder kunst? (let op! er is meer kunst om je heen dan jij kan opnoemen dude.)
3. Est-ce que possible de faire l'art sans matérieaux? --> Kunst is al wat gemaakt is door de kunstenaar, of het nu muziek is, zang, dans, of nog een andere manier om kunst te maken zonder dat mensen er naar kunnen kijken, het blijven producten der kunstenaar. Het zou belachelijk zijn om bijvoorbeeld alleen schilderijen kunst te noemen. De eerste de beste blinde/slechtziende zou nooit van kunst kunnen genieten zoals de rest van wereld kan. Erg helaas dat er geen braille schilderijen bestaan. Degene die daar mee komt krijgt van mij de nobelprijs!

Frankrijk is

De melige engel

Apple

De maker - de kijker

Echtheid van de realiteit voorgeschoteld door de omgeving ?

Iedereen vanaf ongeveer 12 jaar heeft zijn foto's nu wel eens bewerkt met een of ander leuk computerprogrammaatje. Het mooie is dat dat nog geen 50 jaar geleden alleen in science fiction boeken voorkwam. De computer met al zijn mooiigheidjes is pas zo'n dikke 20 jaar oud. Voor mensen nu is het een onmogelijke gedachte zonder een computer te kunnen. Laten we ons eens verplaatsen in een gemiddeld en een saai, rustig leventje leidende persoon in de jaren 60. Laten we hem of haar Barry noemen. Deze Barry maakte misschien wel eens foto's en vroeg zich ook misschien wel eens af of de realiteit wel de realiteit was. Of je die kon vervormen. (filosofen denken dan: er is geen antwoord op) Maar barry was geen filosoof en hij wilde graag een antwoord. Hij was zich gaan afvragen of de Grote Geweldige God (3g) misschien de wereld omvormde, en dan wel zo dat de mens er nog nét niet achter kwam wat Hij gedaan had. Barry ging op zoek naar de veranderingen en zag dingen als: de zon ging langs de hemel, de zomer ging over op de herfst, zijn dochters werden groot en kregen puistjes ( in de tijd dat alleen clerasil iets daartegen kon doen, óf natuurlijk het plaatselijke kruidenvrouwtje)  dingen waar je als normaal persoon toen niks aan kon doen. In de tijd waar wanneer je een foto maakte, en hem liet afdrukken je nog de echte realiteit liet zien. Tegenwoordig word er zoveel bewerkt dat je er bijna vanuit kunt gaan dat de foto's en daarmee de eigenaar liegen. Als we nu eens met z'n allen proberen gewoon écht mooie foto's te maken, en niet zorgen dat ze liegen. (uitzonderingen als kunstenaars daar gelaten) Het is toch prachtig (lees walgelijk) dat we ons nu als mens niet meer afvragen of GGG voor de veranderingen in de natuur zorgt, we hebben gewoon schijt aan de realiteit en vervormen het beeld ervan. 

En het is natuurlijk prachtig dat ik me daar als leerling-kunstenaar eigenlijk niet aan mag ergeren. 

Maar anyway, daar krijg je weer de flinterdikke scheidslijn tussen kunstenaars en breezers en tsja.. kunst vs de rest

en de mooiste vraag van de wereld:

 Wát is kunst en waar komt het vandaan?

Voorpagina voor dummies

Ik was eigenlijk van plan om een voorpagina van een échte krant te reviewen met uitleg, zodat degenen onder ons die de voorpagina niet begrijpen het ook eens snappen.
Maar het mooie is dat ik hem nu zelf niet eens snap.. of misschien wil mijn bovenbewustzijn het gewoon niet snappen. Dat hele cda-gedoe is ook onbegrijpelijk, zelfs met prachtige biffyclyro muziekjes op. Mocht iemand het toch erg interessant vinden om de voorpagina van de trouw te lezen, pak de krant en ga 'm lezen en nu ga ik er geen woorden meer aan vuil maken. Die hele cda-fractie gaat toch wel kapot, of ze er nu nog hun best voor doen of niet. Heeee nu heb ik hem toch nog voor dummies uitgelegd. Best denigrerend eigenlijk, voor dummies. Mocht je dan zo'n boek kopen ben je gelijk een dummie. 


Joh dat is een actie voor de albertheijn, in plaats van beesies, wuppies of welpies gewoon dummies! kleine gevlekte dropachtige beestjes, waar je die boeken voor moet kopen, dan gaat de boekenmarkt omhoog en trekt de economie weer een stukje aan. Economen uit het buitenland zullen denken dat Nederland ineens finaal slim wil gaan worden. Misshcien moet ik maar eens grammatica voor computers gaan kopen, terwijl ik dit zit te typen krijg ik onder elk, elk elk elk woord rooie puntjes.Niet dat het me ook eigenlijk iets uitmaakt maar ik heb toch liever wel een hoogopgeleide laptop. Onder hoogopgeleid versta ik dus ook de beheersing van grammatica.




 DUMMIES DIE DUS NIET KUNNEN SPELLEN ZIJN NIET HOOGOPGELEID. (logisch)
zoek maar eens op google naar "voor dummies"
je zult niet geloven dat er zulke informatie gedrukt wordt!


een paar voorbeelden zijn:
reclame voor dummies
fitnessbal voor dummies
in vorm met gewichten voor dummies
nederlandse letterkunde voor dummies (zie het bovenstaande
de feestdagen overleven voor dummies
relationships voor dummies
verkopen voor dummies
angst overwinnen voor dummies
dienen voor dummies


maar ook, wel dingen die bijvoorbeeld een vrij normaal doorsnee persoon zoals ik nog niet kan:
project management
tarot
puppys voor dummies
Sake voor dummies 
windows vista voor dummies 
astrologie voor dummies
en last but nog least
de alleroudste "voor dummies" waarschijnlijk, 
zagen voor dummies.


laten we allen hopen hier iets van geleerd te hebben.
ik namelijk wel, de voor dummies boeken moeten óf serieuze onderwerpen gaan beschrijven óf álles kwats laten zijn

New Media?

Blogs horen vermakelijk en informatief te zijn. Als je daar net zin in hebt, jammer dan. Dit wordt namelijk een blog met een mening die allaaaaang bekend is en waarvan ook jíj chagerijnig wordt. Maar je kan het ook maatschappijkritisch noemen.

Ik heb me zojuist voor de zoveelste keer geërgerd aan het allerstandaardst msn-gesprek. (Hoi, heey, hoe ist?, goed, met jou? ja ook. oke mooi. ja.) En ga me nou niet vertellen dat jij die niet wekelijks hebt. Dat heb je wel. Sowieso, ''hoe ist?'', is dat een gemeende vraag? Wil diegene serieus echt weten hoe het met die andere gaat? Hoe hij/zij/het zich voelt? Voor de grap zou je gewoon een keer moeten zeggen. ''Ja kut, ik voel me echt verschrikkelijk. Mijn ma haat me, mijn pa haat me, mijn hond ligt op sterven, ik ben ongenezelijk ziek. Het gaat slecht op school, ga waarschijnlijk niet over. Ik ga waarschijnlijk ook verhuizen, naar het buitenland. Een land zonder stroom. Ik huil mezelf iedere nacht in slaap...'' Waarschijnlijk denkt de vrager dan: ''ik hoef je shit niet aan te horen.'' Maar goed, hij/zij/het vroeg het toch? Oke, ik geef toe. Soms begin ik zelf zo'n gesprek (en denk ik vervolgens ''had ik beter niet moeten doen''). Maar dat doe ik meestal om te controleren of die persoon mij nog steeds mag, me niet negeert etc. (klein minderwaardigheidscomplex) De meeste msn-gesprekken, zijn kwatsgesprekken. Totaal niks. Je wordt er niet wijzer van, je wordt er niet gelukkiger van en als je zo graag populair wil doen: ga sims 2 spelen!

oef, dat moest ik even kwijt.

Over hyves zal ik voorlopig maar geen klaagblog maken. Dat doe ik je niet aan. Haha, het fenomeen hyves.. het fenomeen dat de betekenis van ''respect'' heeft doen vervagen.  (Ja, ik heb hyves. Maar ik gebruik het wel verstandig en met mate)

En Twitter,

Twitter is anders (ja ik ga dit meteen wel met hoofdletter typen)

Twitter heeft vaak wél inhoud en

Twitter wordt over het algemeen gebruik door 2 bevolkingsgroepen

Hoger opgeleiden en getinte jongeren met een blackberry (ik heb geen blackberry)

Kortom, ga weer eens ouderwets bij elkaar op de koffie. Of desnoods op de pizza (al typende deze blog)