Nog 15 en 14 dagen

Nog 14 dagen,

Na een hele middag voor de tv te hebben gehangen, met de logeerhond te hebben gewandeld en in de bus gekletst te hebben met een stel vreemde mensen (De man naast me was zo’n 65 jaar en stonk naar alcohol maar was wel heel gezellig en de man tegenover me was blijkbaar wereldvreemd en dit was na 30 jaar z’n eerste keer weer in de bus. Hij had het er erg moeilijk mee dat Jan, de oudere man, zomaar tegen mensen aan kon gaan kletsen en dat hij dat zelf niet kon. Ik had wel met ‘m te doen en stelde ‘m gerust dat de mensen in de bus en trein niet zo eng waren als ze soms leken) ben ik maar eens begonnen met het lezen van het examenboek geschiedenis over Vietnam. Een halfjaar geleden was dit gesneden loempia maar nu moet ik me toch wel enigszins inspannen om alle verbanden weer terug te halen. Als ik twee hoofdstukken heb gelezen ga ik een planning maken voor de komende weken. Wanneer/wat/hoe ik moet gaan leren en wanneer m’n relaxdagen zijn komen keurig op 2 a-4tjes te staan. Nu me daar nog aan houden.. 

Nog 15 dagen,

De eerste dag van de meivakantie stond voor mij in ’t teken van een heerlijk uitgebreid saunabezoek. Na een zo verschrikkelijke toetsweek 2a en met de examens in het verschiet leek me een dagje ontspanning wel gepast. Ik kon niet meer gelijk daarin hebben, na 8 uur gebadderd, gesauna’t en een heerlijke klankbehandeling te hebben gehad was ik zo zen als de dalai lama. Geen vuiltje aan de lucht. Jezelf af en toe zo’n dag gunnen is, naar mijn mening, essentieel voor het helder blijven van je geest. Wanneer je dagenlang tot over je oren in de boeken zit (of vastgegroeid in de kroeg) krijg je vanzelf hoofdpijn, griep en allerlei andere kwaaltjes waardoor het niet meer lukt. Dit heb ik namelijk zelf meegemaakt in toetsweek 2a. De hele week misselijk als een boulimia-patiënt maar zo gauw de deuren van de gymzaal op de laatste toetsdag achter me dichtvielen was dat helemaal voorbij.

Nog 17 en 16 dagen

Nog 16 dagen,

De allerlaatste echte schooldag van het hele jaar is met een kleine koppijn van start gegaan. Het feestje heeft er gisteren toch wel een beetje in gehakt, vandaar dat S en ik half liggen te slapen bij wiskunde, wat eigenlijk niet eerlijk is omdat mevrouw Smolders altijd zo haar best doet voor ons. Het tussenuur snel naar huis gefietst en weer terug om op ’t allerlaatste moment de ED-cijfers nog in te leveren. Want ook ik ben, zoals bijna elke 6VWO’r, een chaotisch en redelijk vergeetachtig persoon. De rest van de dag verliep voorspoedig, er werd zelfs nog les gegeven in de laatste uurtjes en Dennett en Descartes waren, in onze klas, een populairder gespreksonderwerp dan de aanstaande vakantie. Het aftellen is begonnen. 10..9..8..7..6..5..4..3..2..1.. Helaas kwam de bel te laat. De avond werd gevuld met een erg gezellig verjaardagsfeestje. Gespreksonderwerpen waren vooral kaas, wijn en de festivals die het komende seizoen zouden gaan plaatsvinden. Ik heb bijna niemand horen praten over de aanstaande examen, zulke gesprekken werden liever gemeden.

Nog 17 dagen,

Dankzij de reizen van de bovenbouw (behalve wij dus dit jaar) hebben we vaak maar 2 of 3 uur per dag, vandaag was er zo een. Het tweede en ’t zesde les hebben is niet erg praktisch, zeker als je ’t tweede naar school komt om bij Britt en Ymke te gaan kijken. Daarna dus 3 uur gewacht en geprobeerd vast wat Grieks te leren voor de aanstaande examens maar de concentratie wilde niet echt blijven hangen, daarnaast hadden nog een aantal anderen ook tussenuren en tsja, en doe je nu eenmaal weinig. Het zesde hebben we uiteindelijk nog filmpjes over Odysseus gekeken, en uiteraard gekeken hoe de sirtaki ongeveer moet, voor ’t geval we die komende Griekenlandreis ook gaan doen. ’s Avonds was er een Lady’s night en daar diende uiteraard voor getut te worden, en de hele middag hebben we nauwelijks meer aan school gedacht. Al met al niet zo’n productief dagje.

Nog 18 dagen en 4 uur

Een stuk koude pizza in de ochtend, zonnestralen die je gezicht verwarmen en de geur van bloesem hangt in de lucht. Het weer wil nog niet echt meewerken de laatste weken maar ik heb er goede hoop op dat de zon zich vandaag langer dan 10 minuten laat zien. Ik heb aan meneer de Veer beloofd dat ik, te beginnen vandaag, iedere dag een stukje zou schrijven over de examens en de voorbereidingen daarop. Nu heb ik even in m’n agenda zitten tellen en het is nog maar 17 dagen tot het eerste examen begonnen is. Goh, dat laat me toch wel even schrikken.. Ik ben er, ondanks alle speeches m.b.t. de examens die we al sinds afgelopen september naar onze oren geslingerd krijgen, nog steeds niet helemaal van doordrongen dat we al over anderhalve maand aan de rest van ons leven beginnen. Ik leef op ’t moment van dag tot dag. M’n agenda is niet meer het belangrijkste boek in m’n leven. Alle data zit onderhand wel in m’n hoofd, ergens weggestopt achter die pijnappelklier van Descartes. Toch raar dat ik ’t nog steeds niet helemaal besef, maar 17 dagen is slechts net iets meer dan twee weken.

 Dan dringt ineens iets tot me door, overmorgen is de laatste schooldag van het jaar. En dankzij de reizen van alle 4^e en 5^e klassen heb ik nog maar 5 laatste uurtjes om er nog van te genieten. Van het wandelen door de gangen en steeds bekende mensen tegenkomen, daar een gesprekje mee aanknopen over banale dingen als lessen, toetsen en activiteiten van het afgelopen weekend, tot de gedeelde ergernis over de brutale brugwuppen die zich tegenwoordig  allerlei dingen permitteren waar wij 6 jaar geleden niet van durfden te dromen. Een van de weinige dingen die me steeds wel opvallen is het “naar school fietsen” en hoe ik dat ga missen. Het gaat natuurlijk niet meevallen om na 6 jaar een route gefietst te hebben en alle dingen die tijdens die fietsroute zijn voorgevallen achter je te laten. Iedere winter wel een keer van m’n fiets vallen bij het extreem gladde stuk bij de Mac, of in de herfst de controles van de politie ontlopen omdat ik nog steeds geen nieuwe lamp op m’n inmiddels verrotte fiets heb gemonteerd. Ieder jaargetijde had zo z’n eigen charmes en dit gaat de laatste lente worden..