Nog 18 dagen en 4 uur

Een stuk koude pizza in de ochtend, zonnestralen die je gezicht verwarmen en de geur van bloesem hangt in de lucht. Het weer wil nog niet echt meewerken de laatste weken maar ik heb er goede hoop op dat de zon zich vandaag langer dan 10 minuten laat zien. Ik heb aan meneer de Veer beloofd dat ik, te beginnen vandaag, iedere dag een stukje zou schrijven over de examens en de voorbereidingen daarop. Nu heb ik even in m’n agenda zitten tellen en het is nog maar 17 dagen tot het eerste examen begonnen is. Goh, dat laat me toch wel even schrikken.. Ik ben er, ondanks alle speeches m.b.t. de examens die we al sinds afgelopen september naar onze oren geslingerd krijgen, nog steeds niet helemaal van doordrongen dat we al over anderhalve maand aan de rest van ons leven beginnen. Ik leef op ’t moment van dag tot dag. M’n agenda is niet meer het belangrijkste boek in m’n leven. Alle data zit onderhand wel in m’n hoofd, ergens weggestopt achter die pijnappelklier van Descartes. Toch raar dat ik ’t nog steeds niet helemaal besef, maar 17 dagen is slechts net iets meer dan twee weken.

 Dan dringt ineens iets tot me door, overmorgen is de laatste schooldag van het jaar. En dankzij de reizen van alle 4^e en 5^e klassen heb ik nog maar 5 laatste uurtjes om er nog van te genieten. Van het wandelen door de gangen en steeds bekende mensen tegenkomen, daar een gesprekje mee aanknopen over banale dingen als lessen, toetsen en activiteiten van het afgelopen weekend, tot de gedeelde ergernis over de brutale brugwuppen die zich tegenwoordig  allerlei dingen permitteren waar wij 6 jaar geleden niet van durfden te dromen. Een van de weinige dingen die me steeds wel opvallen is het “naar school fietsen” en hoe ik dat ga missen. Het gaat natuurlijk niet meevallen om na 6 jaar een route gefietst te hebben en alle dingen die tijdens die fietsroute zijn voorgevallen achter je te laten. Iedere winter wel een keer van m’n fiets vallen bij het extreem gladde stuk bij de Mac, of in de herfst de controles van de politie ontlopen omdat ik nog steeds geen nieuwe lamp op m’n inmiddels verrotte fiets heb gemonteerd. Ieder jaargetijde had zo z’n eigen charmes en dit gaat de laatste lente worden..