14.5.12

nog 6 dagen


Nog 6 dagen,
Goedenmorgen en welkom bij uw examentraining wiskunde, waar u alles wat u de afgelopen 6 jaar geleerd hebt aan wiskunde nog even gaat herhalen in 3 vermoeiende maar zeer nuttige uren. Dat was wat ik verwachtte van de eerste examentraining op deze prachtige regenachtige maandagmorgen. De motivatie was er wel bij mevrouw Smolders en een aantal goed oplettende collegae, zij hebben dan ook een zeer nuttige en intensieve drie uur durende training gehad. Helaas waren mijn eigen concentratie en inzet op een rondreis door de tropische regenwouden van Zuid-Amerika om vervolgens uit te komen in een zonnige badplaats aan de middellandse zee. Zoals eigenlijk bij alle vorige wiskundelessen van alle voorgaande jaren. Dus ik heb al heel veel delen van de wereld verkend, gedurende de uurtjes waarin y’en en x’en of P’s en sigma’s het belangrijkste klassikale gespreksonderwerp vormden. Het is wel een wonder te noemen dat ik dit jaar met een 4 ben binnengekomen, en toch met een 6 de examens in ga. 

5 en 4 dagen


Nog 4 dagen,

Met het vooruitzicht de hele dag te passen op kleine kotertjes die al hun energie maar moeten wegrennen op de verschillende sporten die gefaciliteerd werden gedurende de sportdag stond ik met een brede glimlach op m’n gezicht op. De bedoeling was om om kwart over zeven op school te zijn, ’s ochtends welteverstaan. Voor sommigen kan het een hel geweest zijn, ik vond het echter wel een leuke ervaring. ’s Ochtends is de wereld veel frisser en rustiger dan overdag. Anyway, we mochten met ons sportdaggroepje fijn de springkussens gaan uitladen, opzetten en opblazen. Die krengen zijn zwaar! Ja dat verwacht je misschien niet aangezien ze toch vol met lucht zitten maar ze zijn echt belachelijk zwaar. En maar verlangen naar koffie.. en om 9 uur kwamen de gillende kindertjes al aanrennen. En toen ging de klimwand kapot. Gelukkig was dat niet zo mijn business aangezien ik de hele dag bij stormbaan 3 heb gestaan en me schor geschreeuwd om die kinderen op te peppen. Om 3 uur was de dag afgelopen en konden we beginnen aan onze langverwachte voetbalmatch tegen de leraren. Met een stel vrienden hadden we een team gevormd om als “de Veers Angels” de geschiedenis in te gaan als het team met het meest dieptrieste doelsaldo. Onze welgemeende excuses voor het door ’t slijk halen van uw naam, meneer de Veer. Gelukkig zijn we sportief gebleven, zelfs na talloze nederlagen en na stortbuien die maar niet op leken te houden. De hemel huilde zeker om onze waardeloze voetbalprestaties. Gelukkig hebben we het wel erg leuk gehad en daar ging het uiteindelijk allemaal om. En het feest was ook top!

Nog 5 dagen,

Vandaag staan 2 examentrainingen op de planning, namelijk aardrijkskunde en economie. De eerste drie uur aardrijkskunde waren nog wel goed te doen, er werd veel uitgelegd en herhaald. Voornamelijk dingen waar onze eigen leraar (we hadden voor de training even een invaller) niet zo hard op gehamerd had tijdens de les, waardoor we ook nog wel nieuwe dingen te horen kregen. Erg interessant allemaal, die ladangbouw en convectiestromen etc. Daarna was economie aan de beurt. Gossie wat waren dat een stel enerverende uurtjes. Het eerste uur ging bijna volledig over wisselkoersen, daarna hebben we een of twee vragen uit een oefenexamen gemaakt en vervolgens kregen we nog een korte speech over onze “kaas-kwaliteit”. Twee jaar geleden noemde dhr. Vingerhoets ons namelijk jonge kaas, omdat we nog onwetend waren in de economie. Inmiddels stinkt het bijna de hele dag naar oude kaas, brie, camembert en komijnekaas. Toen de trainingen voorbij waren, en we écht niet meer op school zouden komen om klassikaal iets te leren, kregen we nog een BBQ toe. Met redelijk tot goed weer, voldoende voedsel en gezelligheid ten top was het een meer dan geslaagd eetfestijn. Daar zijn we de organisatoren natuurlijk nog erg dankbaar voor. Oh, en verder heb ik vandaag naast de examentrainingen niks meer aan oefenen gedaan, overdrijven is namelijk ook een vak.

3 en 2 dagen


Hierna nog 2 dagen,

Ha, het langverwachte vrije dagje dat officieel “studievrij” heet maar waar niet veel op gestudeerd gaat worden. Oké toen ik opstond ben ik bijna direct begonnen aan een oud examen Nederlands. Dat ik mezelf daar nog een 6,4 voor mocht geven vond ik best prettig, aangezien mijn lieve zusje weer eens haar muziek ’s ochtends op volumeknop 201291291 wilde zetten en papa het nodig vond om me allerlei dingen te komen vragen over aanstaande zondag, Moederdag. Ik ben het nog even wat rustiger aan aan het doen omdat ik volgende week slechts één toets heb. Nederlands, een van die heerlijke vakken waarvoor je nauwelijks kan leren. Helaas ben ik een van de weinigen met zo’n fijne week, de rest heeft allemaal KuA. En dat is dan weer zo’n vak dat je gedwongen wekenlang kluizenaar maakt, terwijl je uiteraard wel op Google allerlei mooie plaatjes en schilderijtjes mag opzoeken. Vandaar dat we vanavond onze traditionele (sinds vorig jaar) pasta-met-3-sauzen-stap-avond met een enigszins uitgedunde groep gaan houden. De sauzen waren overheerlijk, al rook die van mij blijkbaar zeer sterk naar babyvoeding, en de sfeer top. Iedereen was relaxed en de examenstress was voor een aantal uurtjes van de radar. (Al moet ik heel eerlijk bekennen dat ik er vooralsnog weinig last van heb, maar dat komt de tweede week waarschijnlijk pas in volle vaart aan.) Deze constructie wil ik trouwens iedereen aanraden. Men neme de vrijdag voor uw examens meerdere sauzen, u maakt een grote pan spaghetti (heel belangrijk, geen macaroni), en alvorens u u aan de chique tafel zet om eens lekker te schranzen neemt u een mooi glas drinken van uw keuze.(Mag variëren van appelsap tot een alcoholisch aperitiefje) Daarna eet u minstens twee borden spaghetti, praat u over het dagelijks leven, geen roddel mag geschuwd worden en wanneer men verzadigd is neemt men nog een toetje. Het is wetenschappelijk aangetoond dat ontspanning helpt stress te verminderen. En iets minder stress leidt tot betere resultaten, en met betere resultaten schijn je een diploma te krijgen.

Nog 3 dagen,

Met een flinke dosis spierpijn van de intensieve dansjes gisteren op het eindexamenfeest en een geweldig goed humeur ’s ochtends de exameninstructie nog even bijgewoond. We werden er nog eens op gewezen hoe belangrijk het is dat je weet waar je zit, hoe laat je ergens moet zijn, en dat je nooit met een andere kleur mag schrijven dan blauw of zwart. Dat vind ik stiekem persoonlijk best wel jammer, vroeger wilde ik nog wel eens brieven met fluorescerend groen schrijven, of paars met roze hartjes op de i’s, of uiteraard in het lichtgeel. Verder kregen we onze voorlopige rapporten (Oma, here I come!) en konden we alles wat we aan examenreglementen nog niet wisten nalezen in de boekjes die we mochten meenemen. Prettig. Ik heb de rest van de dag liggen slapen uit pure vermoeidheid. Ja, het leven van een scholier gaat waarlijk niet over rozen. 

“The morning before”

“Mama, hebben wij een Nederlands woordenboek?” “Nee waar heb je die voor nodig?” Typisch iets voor mij. De ochtend voor je examen Nederlands erachter komen dat je géén Nederlands woordenboek hebt. Typisch. Na heel wat afgebeld te hebben naar vriendjes en vriendinnetjes van mijn zusje (die geen examen doen) besloten toch maar een woordenboek te gaan kopen bij de eerste winkel die op maandagochtend open is. Typisch. God, kinderen laat dit jullie niet gebeuren hoor. De stress die ik wekenlang zo netjes had uitgebannen nam me ineens in een houdgreep en ik voelde de druk op m’n keel toenemen. Nog even en ik moet afkloppen, maar zover zou ik ’t niet laten komen. Even flink dansen op een willekeurig liedje wat op de radio draait en de scheidsrechter haalt “Evil Examenstress” en mij uit elkaar, op grond van foefelen.

MORGEN HET EERSTE EXAMEN!

Op Moederdag, de laatste dag voor het begin van het einde, ben ik dodelijk vermoeid opgestaan in een huis vol met lieve leuke kleine kindertjes. Helaas ben ik zelf ook nog een kindje en was het dus niet ik die een ontbijtje op bed en allerlei cadeautjes kreeg, maar mijn mama. En wat een pret, we hebben haar een keukenmachine gegeven, zodat ze nog meer lekker eten voor ons kan maken! Om mezelf niet extra zenuwachtig te maken heb ik geen oude examens meer geoefend. Daarnaast heb ik ’t idee dat er geen examens Nederlands zijn die we door alle jaren heen niet gedaan hebben. In plaats van mezelf op te fokken voor morgen ben ik lekker naar oma gegaan. Het is tenslotte ook een beetje Oma-dag. Ze was zo blij dat we er waren dat een chronische glimlach haar geplooide gezicht flink opfleurde. Het was heel leuk om te zien. Toen mama en oma even gingen wandelen ben ik lekker een dutje gaan doen in de zonnigste achtertuin van heel Nederweert. Heerlijk, even bijtanken. Daarna hebben we nog een mooie film gehaald over de zus van Mozart. De zenuwen hebben me vooralsnog niet te pakken gekregen! Al blijft het een raar idee dat ik morgen begin aan het examencircus. (Apart dat de spellingcheck ‘examencircus’ niet onderstreept.) Het begin van het einde (hopelijk).. Ik wens iedereen verschrikkelijk veel succes en hoop dat we met z’n allen toch maar een goed resultaat gaan halen als afsluiting van 6, 7 of 8 jaar hard werken.

Hierna nog één dag,

Wow, gisteravond was voor de tweede keer afgelopen week erg laat geworden. Van goirle naar Tilburg gewandeld, i.v.m. onze prachtige actie om 5 over half 5. Ik vroeg toen aan vriendin N: “Hoe laat gaat de fietsenstalling eigenlijk dicht?” Half vijf dus. Gelukkig kon iemand een zwarte taxi bellen en zijn we alsnog redelijk op tijd thuis gekomen. Vandaag eigenlijk vrij weinig meer gedaan. Tijdens het oppassen nog gauw een Nederlands examentje uit 2007 gedaan. Ze zeiden dat die van alle examens ’t ergste was. Gek genoeg, of misschien gaf ik mezelf gewoon heel veel puntjes, maar ik kreeg gewoon een 8,5. Misschien moet ik toch niet alles goed rekenen wat “een beetje” in de trant van het goede antwoord is. God wat ben ik moe, ik ga nooit meer tot zo laat op stap. 

6.5.12

nog 9 en 8 dagen


Nog 8 dagen,
Na een luie ochtend en een noge luiere middag die volledig in het teken stond van het kijken van oorlogsfilms en docu’s en veel taart eten ben ik ’s avonds toch maar begonnen met het oefenen van Engels. In ons huis was het vandaag een komen en gaan van mensen, dokters en geïnteresseerden, wat de concentratie uiteraard niet ten goede kwam. Daarnaast was er een overactief zusje aanwezig die het niet kon laten iedere keer dat ze me zag zwoegen aan de eettafel me even in m’n zij te prikken. Heel fijn. Een 7,6 was het voorlopige resultaat

Nog 9 dagen,
Vandaag staan een stuk economie en Grieks op de planning. De betreffende lesbrief van economie heb ik volledig doorgelezen, af en toe wat belangrijke aantekeningen overnemend. Voor Grieks heb ik een gedeelte vertaald en een stuk gelezen in de Odyssee. Wat niet echt nodig was maar meer een soort extraatje om ’t wat beter te doen op het CSE. En de avond heb ik 2 minuten stil gehouden en gestaard naar Maxima’s gelaat, terwijl huisgenoten om het hardst uitriepen hoe strak haar gezicht wel niet stond..

nog 11 en 10 dagen


Nog 10 dagen,
De Apocalyps nadert, ik moet Jezus christus gaan aannemen in m’n leven! Alhoewel, vandaag viel het nog wel mee met de moeilijkheidsgraad in de wiskunde boeken. Naast het feit dat ik de stof van boek 1 en 2 al twee jaar niet meer had gezien, maakten ze ook nog eens gebruik van allerlei omslachtige methodes die we, na boek 3 en 4, zo moeilijk vinden dat we ons daar liever niet meer aan wagen. Ook vandaag is het enigszins gelukt, af en toe met de hulp van m’n kleine zusje, om door de boeken heen te komen en een aantal sommetjes te maken. Hulde aan mevrouw Smolders, ze heeft namelijk alle uitwerkingen en alle samenvattingen van waarlijk álles op de ELO gezet. 


Nog 11 dagen,
Goh, volgens mijn schema moet ik vandaag het boek “zuidoost Azië in beeld” van aardrijkskunde leren. Goh, dat hangt naarmate het boek vordert steeds meer samen met alles wat ik gisteren bestudeerd heb. Goh, ik had nooit verwacht dat vakken zoveel gemeenschappelijke elementen zouden hebben. Goh, wat leuk. Naast de herhaling van gisteren stonden er wel verschrikkelijk veel slaapverwekkende feitjes die me af en toe tot slaaptranen in m’n ogen brachten. Gelukkig ben ik er helemaal doorheen gekomen en daarom mocht ik ’s avonds de bank úrenlang bezet houden in het bijzijn van stapels snacks.

Nog 13 en 12 dagen



Nog 12 dagen,
Vandaag heb ik de rest van het onderwerp Vietnam bestudeerd en samenvattingen gemaakt van het hele boek. Onder ’t genot van een grote kom rijst heb ik geprobeerd me een beetje in te leven in de situatie. Stel ik was een communistische conimex-boer in noord Vietnam met vrouw en kinderen, zou ik dan opgewassen zijn tegen bommen en granaten? Nee, natuurlijk niet, en dus ga ik andere manieren verzinnen om degenen die zoveel bommen en granaten werpen een hak te zetten. Ik ga ze stiekem aanvallen, vanuit ’t donkere bos dat ik op m’n duimpje ken maar die kapitalistische slungels uit Saigon niet. Alles vanuit zo’n perspectief gaan bekijken vergt tijd, maar het werkt wel goed. 

Nog 13 dagen,
Vandaag is het Koninginnedag. Een aantal collega’s zal vandaag waarschijnlijk wel met een kop koffie naast hun boeken zijn blijven zitten, dat gold echter niet voor mij. Na een rondje door de Eindhovense binnenstad, waarbij ik gek genoeg nauwelijks collega-examinandi tegenkwam (wel overal harde muziek ende bier) en een rondje over de inmiddels verlaten rommelmarkt (waar je blijkbaar alles gratis kon meenemen) kom ik op een tof technofeest ineens een -bijna- oud docent van me tegen. Blikken van geveinsde gêne werden uitgewisseld en goedlachs kwam de docent me nog even de hand schudden. De relatie tussen leraar en leerling is dus aan verandering onderhevig gedurende je schoolcarrière, mits je ook bereid bent je eigen attitude aan te passen.